کامپوزیت
تعریف عمومی مخلوط دو یا چند ماده با ترکیب و خواص معین بطوریکه در مجموعه سیستم هر کدام با مشخصات فیزیکی و مکانیکی خاص خود ظاهر می شوند. مهمترین اختلاف بین آلیاژ ها(مواد تک سازه) و کامپوزیت ها(مواد چند سازه) از همین ویژگی حاصل می شود.
اصول طراحی و تعیین یک کامپوزیت
1) باید مصنوعی و ساختگی باشد.
2) باید ترکیبی باشد از حداقل دو ماده مجزای شیمیایی با یک فصل مشترک واضح که ترکیبات را جدا می کند.
3) مواد مجزایی که کامپوزیت را شکل می دهند باید بطور سه بعدی ترکیب شوند.
4) باید برای دستیابی به خواصی که توسط هیچ یک از ترکیبات خاص بدست نمی آید، تولید شود.
انواع کامپوزیت ها بر اساس زمینه فلزی (Metal Matrix Composite)
غیر فلزی
پلیمری(Polymer Matrix Composite)
سرامیکی(Ceramic Matrix Composite)
کامپوزیت های زمینه پلیمری قابلیت تولید توسط اکثر روش های تولید، چگالی پایین، خواص مکانیکی خوب شیمیایی دو نوع مواد پلیمری در کامپوزیت ها بکار می روند که عبارتند از مواد ترمو پلاستیک و ترموست جهت تولید PMC ها از روش های فشاری، تزریقی، اکستروژن استفاده می شود. معروف ترین آنها پلی اتیلن، پلی استارین،پلی کروکلن و… می باشند.
دریچه های کامپوزیتی
دریچه های مورد استفاده در صنعت کشور که به همت و تلاش متخصصان داخلی طراحی و به مرحله تولید صنعتی رسیده است. دریچه های نسل جدید، ساخته شده از پلاستیک فشرده می باشد که این امر موجب کاهش قابل توجهی در وزن دریچه می شود و حمل و نصب را برای پیمانکار بسیار راحت می کند دریچه های کوپلیمری به دلیل ارزانی ، سبکی و راحتی در حمل و نصب، نوع جنس و قيمت و تنوع در توليد، ماندگاری و غير قابل بازيافت و سرقتی بودن می تواند بهترین گزینه برای جایگزینی دریچه های چدنی و کامپوزیتی باشد. دريچه هاي توليد شده به دليل استفاده از مواد پترشيمي و فرمول انحصاری از انعطاف پذيری بالای برخوردار است. برخورداری از طراحی مهندسی، مقاوم در برابر اشعه UV خورشيد، مقاوم در برابر آب شور، آب های زير زمينی جريان های الکتريکی و الکتروليز سرگردان، زيبا و مناسب با طراحی شهری ، بدون آلودگی و سازگار با محيط زيست سروصدا را از مزايای استفاده از دريچه های کوپليمری می باشد.